Ένα άλλο από τα επαγγέλματα που επέζησαν στη Λινού, ήταν του κατασκευαστή ξύλινων σκαλιστών. Το επάγγελμα αυτό απαιτούσε τη συνεχή συγκέντρωση του τεχνίτη, ώστε να καταφέρει να αποδώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα διακοσμητικά μοτίβα, στο ξύλο. Τα διακοσμητικά σχέδια ποικίλλαν, άλλοτε ήταν φυτικά και άλλοτε ζωικά, όπως άνθη, κλαδιά ή πουλιά. Η διακόσμηση πάντοτε εξαρτιόταν από τις προτιμήσεις του πελάτη. Τα διακοσμητικά σχέδια, συνήθως τα αντέγραφαν στο ξύλο με τη βοήθεια της λαδόκολλας.
Μερικά από τα εργαλεία του σκαλιστή ξύλινων κατασκευών, ήταν οι «σημαδούρες», χρήσιμες για το σημάδεμα των διάφορων μοτίβων σε συγκεκριμένα ξύλινα μέρη , η «πλανιά», υπεύθυνη για να δώσει λεία όψη στο ξύλο και η «ρουκανιά», για ν’ αφαιρεί τις ανώμαλες περιοχές του ξύλου, ώστε να σκαλιστεί με μεγαλύτερη ευκολία.
Η τέχνη του κατασκευαστή ξύλινων σκαλιστών με τον παραδοσιακό τρόπο έχει σχεδόν εκλείψει, εφόσον τα παραδοσιακά εργαλεία έχουν αντικατασταθεί με σύγχρονα μηχανήματα. Η Λινού είχε την τύχη να φιλοξενήσει στο παρελθόν αυτού του είδους ξυλοτεχνίτες, γεγονός που προσέδωσε τη δυνατότητα στους κατοίκους της, να εμπλουτίσουν τη διακόσμηση του σπιτιού τους, με ξύλινες τοπικές δημιουργίες.
Πηγή:
Ιωάννης Ιωνάς, Παραδοσιακά Επαγγέλματα της Κύπρου, Λευκωσία, 2001 |
